OV-fietsen na revisie weer in nieuwstaat

“Deze OV-fietsen zijn tot op het laatste schroefje uit elkaar gehaald”, vertelt Tiemen ter Hoeven, oprichter van Roetz. “Alle onderdelen zijn schoongemaakt, gelakt of vervangen, zodat de OV-fietsen weer in nieuwstaat zijn. Remanufacturing noemen we dat.” Normaal gaat een OV-fiets vier à vijf jaar mee. Met de levensduurverlenging is dat acht tot tien jaar.

Ter Hoeven: “We konden de OV-fietsen voor 70 procent hergebruiken. Vooral frames, sturen, stuurpennen, wielen en banden. Voor bewegende delen als lagers en trappassen en beschadigde kunststof handvatten en kettingkasten ligt dat vaak lastiger.”

Een nieuwe OV-fiets met een Aziatisch frame kost ongeveer 250 euro. Een gerecyclede OV-fiets is ongeveer even duur, maar duurzamer. Daar is het NS OV-fiets om te doen. In Nederland worden per jaar een miljoen fietsen verkocht, maar ook ongeveer een miljoen fietsen afgedankt. Roetz geeft deze wrakken uit de afvalberg een tweede leven door ze om te bouwen tot hippe stadsfietsen met als blikvanger flexibele spatborden van geperst beukenhout. Dat gebeurt in de assemblagehal van re-integratiebedrijf Paswerk in Cruquius (bij Hoofddorp).

De proef met de honderd zo goed als nieuwe OV-fietsen loopt tot eind dit jaar. “Het is een succes als deze OV-fietsen minder storingen hebben dan gewone OV-fietsen”, zegt Ter Hoeven. “Ze hebben geen houten spatborden en lijken vanwege de uniformiteit op gewone OV-fietsen. Maar je kunt ze herkennen aan een groen label op het frame en op de kettingkast. We hebben ook wat verbeteringen doorgevoerd. Zo werkt het achterlicht niet op batterijen maar op de naafdynamo en gloeit het na als je stilstaat bij een stoplicht. We hopen dat de gebruikers en stallinghouders deze verbeteringen weten te waarderen.” Als dat inderdaad zo is, overweegt NS alle 7000 à 8000 Nederlandse OV-fietsen voortaan te reviseren.

Eerder schonk NS alle afgeschreven blauwe OV-fietsen aan Interface for Cycling Expertise. Deze stichting liet ze opknappen in Breda en verschepen naar Afrika. Ze worden nu nog steeds gebruikt door kleine zelfstandigen in Congo, Tanzania, Zimbabwe en Zuid-Afrika die zich voor hun woon-werkverkeer geen eigen fiets kunnen veroorloven.