Langeafstandsbus is ondergewaardeerd door negatief imago

De internationale bus heeft potentie. De onderzoekers wijzen op de sterke positie van de bus voor stedentrips tot circa 500 kilometer, en voor langere afstanden waar de trein of het vliegtuig niet of minder goed bedient – denk aan nachtritten naar wintersportgebieden. De bus biedt bovendien een concurrerend tarief en stoot, net als de trein, weinig CO₂ uit per passagierskilometer.

Twee markten

De markt voor langeafstandsbusvervoer is grofweg op te delen in pakketreizen en reizen waar losse tickets voor worden verkocht. Vooral in die laatste categorie is sprake van stevige dynamiek: FlixBus en BlaBlaCar Bus verzorgen samen wekelijks tussen de 1.000 en 1.300 ritten van en naar Nederland, met Amsterdam als voornaamste knooppunt.

Pakketreizen worden vooral met ouderen geassocieerd, losse tickets met jongeren en studenten. Meer dan een derde van de Nederlanders vindt de bus oncomfortabel, terwijl een kwart van de daadwerkelijke gebruikers juist voor de bus kiest vanwege het comfort.

Volgens het KiM maken Nederlanders jaarlijks zo’n 500.000 buitenlandse reizen als onderdeel van een pakketreis per bus. Daarnaast stappen jaarlijks ongeveer 3,5 miljoen reizigers op een internationale bus met los ticket.

Flexibeler, toch onderbenut

Vergeleken met bijvoorbeeld de auto en het vliegtuig blinkt de bus uit in flexibiliteit in het busnetwerk en een lage CO2-uitstoot. De bestaande infrastructuur biedt ruimte voor groei en ook de infrastructuurkosten zijn lager dan voor bijvoorbeeld de trein. Toch blijft het marktaandeel bescheiden, vooral door de lage bekendheid en het negatieve imago.

Volgens het KiM kan het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat een stimulerende rol spelen. Door de langeafstandsbus nadrukkelijker te positioneren als duurzaam alternatief in beleid en communicatie en door duidelijke richtlijnen voor haltelocaties en -voorzieningen te ontwikkelen, kan de overheid bijdragen aan een toenemende bekendheid en acceptatie van de bus.